“Okay.. group 2.”
Natapos naman kaming magreport ng mga
kagroup ko. in no particular order ang pagrereport. Last group na ang
group 2. At si.. Zero ang magrereport sa kanila. Narinig ko sa iba na
hindi daw ito tumutulong sa pagreresearch.
Napakairesponsable.
Bumati
naman ito sa lahat. Napansin ko pa na ang ibang mga babae sa loob ng
classroom namin ay mukhang interesado sa kanya. Gwapo din naman kasi ang
isang ito. Good looking kumbaga. At talagang may dating. Kasoo kung
yung pagiging goodlooking niya ay kasing good ng manners niya, edi sana
okay naman. Kaso hindi e.
Bastos ng isang ito.
Hindi
siya bumati sa prof. namin. At basta na lang siya nagsalita at
pinaliwanag niya ang summary muna ng report nila. Aaminin ko, naimpress
ako sa panimula niya. Hindi siya gaya ng iba na dinadaan sa itsura ang
pagdadala ng sarili. Matalino siya at may sense kausap. Halos lahat nga
samin maraming natutunan sa kanya. Magaling siyang mag-explain. At kahit
si Mr. Barton ay walang nagawa para may masamang masabi sa kanya. Ni
hindi nagawang sumalungat ng matanda sa bawat sabihin ni Zero. Parang sa
isang iglap nawala ang terror na matanda.
Palabas na ako ng campus nang may humampas sa balikat ko.
“Bye Max!!!” sila Roxie at Kim. Kinawayan nila ako habang lumalabas din ng campus.
Natawa ako bahagya.
Nung maglakad ulit ako, “Max?!” humarang sa paningin ang presensya ni Leo.
Pero mas nakakabigla ng makita ko kung sinong kasama niya.
“I can’t believe na magkakilala na pala kayo.” Sabi ni Leo habang panay ang tingin samin ni Zero. Nasa gitna siya.
Nakwento
ni Leo sa paglalakad namin na magkaklase sila ni Zero. Na hindi daw ito
regular student ng school namin. Nagsasummer school lang pala itong si
Alcaraz sa school namin. Kaya pala hindi familiar ang mukha ng lalaking
ito. Pero kahit siguro kaschool mate ko nga talaga siya, hindi ko rin
matatandaan ang mukha niya dahil wala akong panahon sa mga kagaya niya.
Isa lang ang pinagkakaisip ko ng malalim.. yun ay engineering student
din pala ang mokong. Parang malakas na tagos sa pagkatao ko yun..
iniisip ko kasi kung anong klaseng estudyante siya kapag major subjects
na.
Malaki ang interest ko sa mga nag-i-engineering.
“Tapos.. magkasub pa pala kayo!” napatingin ako kay Leo. Ang laki pa rin ng mga ngiti sa mga labi niya. tumango naman ako.
“Alam mo na rin?! Hahaha close na siguro kayo no??!” nanlaki mata ko sa tanong niya. Napatingin naman sakin si Zero.
Sabay tawa..
Dumaan
kami sa isang fast food chain. Sa table, kami ni yabang ang magkatabi
habang si Leo nasa harap namin. Tumabi kasi itong lokong ito sakin
pagkaupo ko. Dahil nahihiya ako kay Leo kaya wala din akong nagawa. Ni
hindi ko nga matingnan ng masama ang mokong na’to. Supladahan o tarayan
man lang. dahil nga kaibigan siya ni Leo kaya nirerespeto ko si Leo dun.
Kaya hindi na lang ako nagsasalita. Less talk, less mistake.
Kumakain
kami ng tahimik. Naubusan din kasi ng sasabihin si Leo. Pansin niya
siguro na kanina pa ako hindi makasabay sa usapan nila ni Zero. kahit
ang totoo ay ayoko talang makisawsaw sa usapan nila.
Ring.. ring..
Out of nowhere bigla na lang nagring ang phone ko. tiningnan ko naman ang screen name.
“Excuse me.” Nagbago yung mood ko. Parang biglang nawala yung bored atmosphere sa katawan ko.
Mukhang napansin naman ni Leo yun bago pa ako makaalis sa table nila.
“MAX!”
hindi ganong kalakas ang boses ni Kenner. Pero sapat na para marinig ko
siya. napangiti ako. At hindi ko maialis ang mga ngiti sa labi ko.
“hmm.?” Sabi ko lang.
“Nasaan ka? Daanan kita.” Napalingon ako kila Leo. Tahimik lang silang kumakain ni Zero.
“Nasa..”
biglang pumasok sa isip ko si Leo. Yung mga masasayang ngiti ni Leo.
Napalunok ako ng laway.. hindi ata tama na magkita sila Kenner at Leo.
The
last time I checked hindi pa sila nagkakabatian ng maayos. Parang ngang
hindi siya pinapansin ni Kenner. Na kailanman ay hindi ko naitanong kay
Kenner kung bakit nga ba? Pero kung sasabihin ko kay Kenner na
magkasama kami.. baka magbigay lang yun ng malaking problema sa pagitan
nila.
“Sandali, ikaw ba? Nasaan ka?”
“Ah—“ hindi
agad siya nakapagsalita. “Hehe. Hindi ata ako sanay na ako yung
hinahanap mo.” parang biglang tumalon yung puso ko. napahawak ako sa
dibdib ko.
“Ganito na lang. kita na lang tayo sa 7-11.” Feeling ko biglang nanikip ang dibdib ko kahit hindi.
“Okay.”
This past few days.. nagiging weird na ang mga pakiramdam ko kapag may konektado na kay Kenner.
“Aalis ka na?” tanong bigla ni Leo habang inaayos ko ang gamit ko. kilala na niya ako kaya hindi na rin ako nagpaligoy ligoy.
“Oo.”
“Si Kenner ba..” tumingin siya sa bag ko. “..ang tumawag sayo?” hindi agad ako nakaimik. Pero tumango din naman ako.
“O sig—“
“Sabay sabay na tayo!”
May
sasabihin sana si Leo pero biglang nagsalita ang Alcaraz na’to.
Tiningnan niya ako ng tingin na parang nang-uutos. At parang sinasabi
niya na ‘sundin mo ako whether you like it or not’. Syempre wala naman
siyang karapatan dun. Pero nung makita ko ang reaction ni Leo na wala
ding nagawa. So I have no choice but to stay and to wait for a chance na
makawala sa Alcaraz na’to.
“Saan ba kayo magkikita ng
katagpo mo?” padalwang tanong na niya habang nangunguna-nguna siya sa
paglalakad. Paminsan minsan tumingin ako kay Leo pero iniiwasan niya ako
ng tingin. Parang bang wala akong karapatang sumaway sa mga
pinaggagagawa ng Alcaraz na’to!
“Sinabi ko na sayo na kaya ko na.”
Bigla siyang tumigil at humarap samin. “No need..”
Napakunot ang noo ko—
“..Max..?” napalingon naman kami sa tumawag sakin.
Si Kenner.
